Waarom zouden we niet de voorkeur geven aan versnippering?
Waarom zouden we, in plaats van op maar één plek te wonen en vergeefs te proberen ons leven op één plek te bundelen, niet vijf of zes over Parijs versprei- de kamers hebben? Ik zou gaan slapen bij station Denfert-Rochereau, schrijven in de buurt van station Voltaire, muziek beluisteren bij de place Clichy, de liefde bedrijven bij ..., .....
Dit alles zou wel eens zinniger kunnen zijn dan alle studenten in één buurt te clusteren en alle winkels in één winkelstraat te clusteren.
George Perec, ruimten rondom


het spektakel/ de poëzie van het reizen, varen, onderweg zijn :
Het is ongelofelijk dat je met een bootje van een 10-13 meter en wat vodden tot aan de andere kant van de wereld, tot in Australië kan varen.
Iets in het echt zien wat lange tijd een afbeelding was.
Of, nog beter, ver van de vermoedelijke plaats van herkomst een voorwerp zien; iets zien wat je altijd droomde te zien.
Of, nog beter, ontdekken wat je nooit hebt gezien, wat je niet verwachtte, wat je je niet kon voorstellen.
Het onderweg zijn is belangrijker dan het aankomen.


DE MISLUKKING VAN HET ZEILEN:
Het vlot gaat niet doen wat er gebruikelijk van hem verwacht wordt. Het kent geen richting en valt niet te besturen. De kapitein is hier niet de persoon aan het roer die de koers en snelheid bepaalt, dat nemen de wind en stroming over.
Strandt hij, blijft hij zolang liggen tot hij zichzelf weer loswringt. Het onderweg zijn is absoluut belangrijker dan het aankomen. DE weg -> EEN weg. De kunst van het verdwalen
Langzaam voeg ik uit de zombiestrook van de sociale snelweg. (Pepijn Lanen, naamloos)
Het vlot verbeeldt de neiging om versnippert te gaan leven, waar George Perec over schrijft. Het representeert de dwang om tijdelijk alleen onderweg te willen zijn, de gedrevenheid om alleen op ontdekkingstocht te gaan.
Een tijdelijke vorm van individualisme, tijdelijke ontkoppeling van onze omgeving.
Als hij getoond wordt, wordt hij in groep gevierd: de mast wordt gestreken, de zeilen worden getrokken. Op die momenten suggereert hij het moment van vertrek of juist het heelhuids terug thuis komen van reis.Hij wordt een gangmaker van de twee scenario’s: het alleen onderweg zijn en het belang van samen zijn.We ervaren hem in groep als een soort attractie, terwijl hij tegelijkertijd sterk doet fantaseren over het alleen onderweg zijn.​​​​​​​
Back to Top